Scherpgemetentocht

september 28, 2017 Paul G Tochtverslagen

Zondag 24 september trokken we naar Zittaart, een landelijk dorpje, deelgemeente van Meerhout en tevens de thuisbasis van wandelclub De Bavostappers, die er reeds voor de 21^e maal hun Scherpgemetentocht organiseerde.

Eerst even vertellen van waar de naam “Scherp gemeten” komt. De uitleg die Robert Van Hove, voorzitter van de Bavostappers gaf was:
Zowat 100 jaar geleden toen de spookverhalen nog levendig waren. Zou een molenaar om zijn laat thuiskomen te verdoezelen, het spook ten tonele gevoerd hebben. Toen zulke verhalen de dorpelingen ter ore kwamen, kon de spot niet op. “Dat is zeker,” zeiden ze tegen de molenaar, “gij meet uw zakken te scherp, en dat spook komt wraak nemen.” Meteen kreeg het spook de naam “Scherp gemeten” vandaar al voor de 21^e maal de tochtnaam Scherpgemetentocht.

Het parochiecentrum in het centrum van Zittaart, was de vertrekplaats van de traditionele Scherpgemetentocht. Na de nodige inschrijfformaliteiten, en wat foto’s van de medewerkers, gingen we op weg.
De wandelaars konden kiezen uit verschillende afstanden van 4 tot 43 km. Wij kozen voor de 25 km.
We vertrokken met vrij veel mist, maar naarmate de dag vorderde kwam de zon tevoorschijn. Een smal kerkpaadje bracht ons uit het centrum. Via stille landelijke wegen naast akkers en weilanden, wandelden we in de richting van Meerhout. We bereikten het Fabiolabos, dat is aangeplant in maart 1991. We doorkruisten het bos, de nevel was hier de spelbederver, maar niet getreurd het bleef verbazend mooi en genieten.

De rustpost in de sporthal van Meerhout kwam binnen bereik. De zaal is goed gevuld, de medewerkers hadden er zin in. Na rust en wat eten en drinken terug op weg. Bij het verlaten van de rustpost, passeerden we nog een overblijfsel uit de tweede wereldoorlog, een tank van de Gordon Highlanders uit Schotland.
Terwijl de nevel stilaan begon te verdwijnen, en we de bebouwing achter ons lieten, wandelden we verder via prachtige boswegen, en soms smalle bospaadjes. We bereikten het natuurgebied van de Scherpenbergen-De Hutten. Ook met het nevelachtig weer was het volop genieten, van de prachtige omgeving. De volgende rustpost bij voetbalclub De Zonnekloppers kwam alweer veel te snel naderbij. In de goed gevulde kantine heerste een gemoedelijke sfeer.

Na de nodige rust terug op weg, ondertussen was de zon van de partij. Via een paar smalle paadjes belandden we in het Grote Netewoud, een reeks van natuurgebieden langs de Grote Nete, een verbazend stukje Kempen. Verder wandelend over mulle zandwegen, door uitgestrekte naaldbossen en prachtige heidevelden, en over de vele zandruggen. Het gaat om restanten van oeroude stuifduinen.

We genoten volop van de prachtige omgeving en deze ontspannende wandeling. Meer naar de vallei van de Grote Nete toe, vormen zompige broek-bossen, vochtige hooilanden, het decor waar je heerlijk kunt onthaasten.
We bereikten de pittoreske 17^e-eeuwse watermolen van Meerhout, gelegen op de Grote Nete. Het betreft hier een onderslagmolen met metalen waterrat en houten schoepen. Dat was puur genieten, de rustpost in het Volkshuis te Meerhout kwam met rasse schreden naderbij.

Na rustpauze, en voorzien van eten en drank, terug op weg om de resterende slotkilometers van ca 4,5 km aan te vangen.
Het is heerlijk wandelweer, en we genoten volop van de natuur en het landschap. We stapten nog een flink eind door, over landelijke veldwegen, tussen akkers en weilanden. Met nog een laatste stukje rond Zittaart, kwam het parochiecentrum in ’t zicht.
Einde van een zeer mooie wandeling doorheen de prachtige natuur van Zittaart en Meerhout in een idyllisch landschap.

Met dank aan bestuur en al de medewerkers van wandelclub De Bavostappers Zittaart voor deze mooie tocht. Dit was puur wandelplezier, tot een volgende tocht.

Jos Van Dingenen